Oh middernacht, schijn een lichie op mij...

Druk, druk druk, maar dat is natuurlijk geen excuus! Ik zal de verhalen nog wel een beetje bijvullen hier, zelfs als ik terug ben, hoef ik tenminste niet ALLES tien keer te vertellen ;p .

Allereerst iedereen bedankt voor alle smsjes, kaartjes, krabbeltjes en belletjes, voelt goed dat jullie me nog niet vergeten zijn! Heb mijn verjaardag hier gevierd op zondag de 13e, met mijn Mexicaanse superhyper stuitervriendinnetje Cinthia. Echt waar, speedy gonzales is geen uitzondering, het zal wel iets in het water zijn daar. We hebben pinatas gemaakt samen met haar Franse vriendje Manuel (ze komen waarschijnlijk langs in NWH op de weg naar Amsterdam!) en onze grote poolse brombeer Antoni. Pinatas, voor de cultuurbarbaren onder ons, zijn bollen of figuren van papier manche gevuld met snoep voor de dames, en een gevuld met waterbalonnen voor de mannen. Natuurlijk was het hemelvaart ofzo, dus waren de winkels gesloten. Gelukkig hadden we al het vlees en drank al in huis, maar we hadden niet genoeg lijm en geen touw. Het touw was snel gefikst, er was een nutteloze waslijn (tussen twee hoge gebouwen, het idee!) die we maar snel nuttig hebben gemaakt. De lijm was lastiger, maar Cinthia had een goed idee. In Megiko maken ze de lijm namelijk van bloem, suiker en water, en verrek, het werkt veel beter dan die neplijm! Misschien een ideetje voor de volgende carnavalskar, het plakt beter, droogt snel en wordt steviger, en in plaats van de kar afbreken kunnen we hem gewoon opvreten. We moeten alleen wel Sacha buiten de schuur houden, anders vreet ie geen hout maar kar. Enfin, pinatas waren een groot succes, een kant van het touw vastgemaakt aan een boom, en de andere kant over een erker zodat ik de pinata kon besturen. Een geblindoekt iemand wordt 10x rondgedraaid (leuk in combinatie met alcohol!) en moet dan slaan, terwijl ik de pinata bestuur en de rest aanwijzingen geeft. Halve erker doorgezaagd met dat touw, maar was wel lachen, we hebben leuke filmpjes. De pinata voor de mannen was minder succesvol, want hij was topzwaar en ik durfde hem daarom niet teveel te bewegen. Hij scheurde al na drie rake klappen, maar gelukkig kregen we de geblinddoekte Roberto zo ver om het ding een paar trappen na te geven, waardoor hij toch nog zeiknat werd.

Om een lang verhaal kort te maken, over twee weekjes zit ik alweer aan de haring&heineken, terug in het gezellige Nederland. Maar niet voordat ik mijn schemaatje hier heb afgewerkt! Eerst ga ik mijn essay afmaken VOOR 8 uur vanavond, want ik heb om 8 uur een afscheidsborrel van Magere Martin de foto-Tsjech. Daarna om 9 uur naar Café Europa voor de borrel (zal wel vlug een shot Wodka worden) ter gelegenheid van het afscheid van Marijke, een van mijn twee Belgische vriendinnetjes, en daarna om kwart voor tien op het station zijn, 10 uur rijzen naar het nog koudere en nog noordelijke Rovaniemi, Kertman-village! Daar snel een foto met die vadsige nepsinterklaas, een rendier schieten en op de North Pole paalzitten, en dan met de auto nog eens tien uur naar het noorden (ja, en jullie dachten al, die jongen zit al zo hoog!) naar Noordkaap, Noorwegen. Daar proberen of we de middernachtzon (vandaar de titel, duh!) meepakken en het noorderlicht kunnen zien. Volgens de weersverwachtingen gaat de zon onder om 23.59 en komt ie weer op om 00.01, dus met een beetje pech kunnen we de zon net twee minuten niet zien. Niet erg verschillend met hier, want in Tampere gaat de zon onder om 23.30, en om 02.nogwattes komt ie al weer op. Bezig mannetje, la soleil! Na twee dagen weer snel terug, want ik moet vrijdagmiddag mijn mammie ophalen op Helsinki, en dan gaan we gelijk door naar Tallinn. Reizen is leuk, maar je kunt natuurlijk ook overdrijven!

Zoals je al kon lezen heb ik vandaag twee afscheidsfeesten, en vandaag is geen uitzondering, bijna iedereen gaat er weer vandoor. Ik zelf ben een van de laatste die weg gaat, en dat is wel irritant, want nu moet ik één voor één van iedereen afscheid nemen, en als ik ergens een grafhekel aan heb… Ik heb veel vrienden gemaakt, ook een paar hele goede (nooit verwacht, ik dacht dat de tijd te kort zou zijn voor meer dan gewoon stapmaten) die ik waarschijnlijk nooit meer zal zien, dus da’s ff slikken. Ik heb het hier echt super gehad, maar gelukkig komt er nog een lange zomer aan, en zit ik de 3de waarschijnlijk al weer op de boekhorst. Gefeliciteerd Jeroen! Balletje balletje!

Iedereen (of iig bijna iedereen), tot over een week of twee! Kusjes, knuffeltjes en broederlijke schouderklopjes, tot gauw!